Τι άλλαξε το 2010

Η αξιολόγηση κάθε χρονιάς που φεύγει, όπως και η ελπίδα για κάθε νέο έτος, μάθαμε στην Κύπρο να είναι πανομοιότυπες στο πολιτικό επίπεδο. Μετράμε κάθε Δεκέμβρη τις απώλειές μας στο εθνικό θέμα, ρίχνουμε την ευθύνη στην τουρκική αδιαλλαξία για την οπισθοδρόμηση και ευχόμαστε λύση και επιστροφή για την πολλοστή επόμενη κρίσιμη χρονιά του Κυπριακού.

Εκπαιδευτήκαμε για δεκαετίες ως λαός να διαχωρίζουμε τις προκλήσεις της καθημερινότητας και της κοινωνικοοικονομικής εξέλιξης από την πολιτική. Θεωρούμε μάλιστα ότι η κυβέρνηση και η Βουλή είναι για να ασχολούνται αποκλειστικά και ουσιαστικά με την ατέρμονη πορεία του Κυπριακού. Για όλα τα υπόλοιπα, επικρατούσε η ψευδαίσθηση ότι διευθετούνται από μόνα τους, έχοντας ως αποτέλεσμα μια επίπλαστη ευημερία.

Εδώ λοιπόν είναι που έρχεται η μεγάλη διαφορετικότητα του 2010. Διότι η χρονιά που μας πέρασε ανέτρεψε πολλές παγιωμένες αντιλήψεις και άλλαξε συλλήβδην τις απαιτήσεις του καθενός από το πολιτικό μας σύστημα. Διαφοροποιώντας συθέμελα τις απαιτήσεις για την επόμενη χρονιά, η οποία θα είναι πράγματι εξαιρετικά κρίσιμη. Για πολύ διαφορετικούς όμως λόγους.


Το 2011 θα είναι ακόμη μια κρίσιμη χρονιά, για πολύ διαφορετικούς λόγους όμως


Το 2010 μάθαμε ότι τα κράτη δεν αποτελούν οργανισμούς με ανεξάντλητα χρήματα, αλλά μπορούν να χρεωκοπήσουν. Βλέποντας την Ισλανδία να καταρρέει, αναγνωρίσαμε την αξία του ευρώ. Αισθανόμενοι την Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία να παλεύουν για να διασωθούν από τα χρέη, αντιληφθήκαμε πόση επίδραση έχει η διαφθορά και η ανικανότητα στην πολιτική. Απέκτησε δε πολύ άσχημη ουσία η φράση περί υποθήκευσης του μέλλοντος των επόμενων γενεών.

Το 2010 μάθαμε πόσο επηρεάζουν τον καθένα μας οι απόμακρες έννοιες του δημοσιονομικού ελλείμματος, του δημοσίου χρέους, των επιτοκίων και των ρυθμών ανάπτυξης. Εμπεδώθηκε το ότι, αν η οικονομία ως σύνολο πάει καλά, τότε ο κάθε πολίτης θα ζει καλύτερα. Ανακαλύψαμε στη χώρα μας έννοιες που πληγώνουν για χρόνια τις κοινωνίες άλλων κρατών, όπως η ανεργία. 30.000 άνθρωποι φτάνουν σήμερα οι άνεργοι, αριθμός πρωτοφανής, που γίνεται ακόμη πιο ανησυχητικός όταν το 25% των νέων σήμερα δεν μπορούν να εργοδοτηθούν. Για πρώτη φορά φέτος τέθηκε στον δημόσιο διάλογο το συνταξιοδοτικό και ήρθαν στην επιφάνεια τα προβλήματα που μπορούν να δυναμιτίσουν τη σύνταξη των σημερινών 35άρηδων και 40άρηδων.

Στο μικροσκόπιο της κοινής γνώμης υπάρχουν πια ζητήματα όπως οι ανισότητες μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, αλλά και η ανάγκη για δημοσιονομική εξυγίανση και αναδιάρθρωση του κράτους. Η κοινωνία αποκτά ευαισθησία στον τρόπο διαχείρισης των κρατικών χρημάτων και γίνεται πολύ λιγότερο ανεκτική στη σπατάλη και τη διασπάθιση. Ο υπέρμετρος δανεισμός του κυπριακού νοικοκυριού αλλά και η αναζήτηση επίπλαστης χλιδής, που πολλές φορές γίνεται έμμονη ιδέα, προβληματίζουν πλέον κάθε οικογένεια. Από την άλλη, η έννοια του κέρδους ως μοχλού ανάπτυξης κινδύνευσε να δαιμονοποιηθεί με ένα προκλητικά ανορθόδοξο τρόπο.

Στο Κυπριακό, η χρονιά που φεύγει ήταν περίεργη, εφόσον είδαμε αποφάσεις του ΕΔΑΔ να θέτουν σε αμφιβολία τις περιουσίες στα Κατεχόμενα. Ζήσαμε την έντονη προσπάθεια να παρακαμφθεί η Κυπριακή Δημοκρατία με επινοήσεις όπως το απευθείας εμπόριο. Το 2010 και με την εκλογή του κ. Έρογλου αποδείχθηκε πόσο μεγάλη πλάνη ήταν η θεωρία ότι το Κυπριακό μπορεί να λυθεί στη βάση «συντροφικότητας» και «φιλίας» αντί πολιτικών θέσεων και πρωτοβουλιών. Νιώσαμε ντροπή από γκάφες ολκής του Προέδρου σε Αθήνα και Ουάσινγκτον και ζήσαμε σκηνές ροκ με κομματικές συμμαχίες και συμπεριφορές που δεν στηρίζονται σε καμία αρχή, αλλά μόνο στη νομή της εξουσίας.

Στα νέα θέματα του δημοσίου διαλόγου ήρθε να ενταχθεί και το κοινωνικό ηφαίστειο σε σχέση με τους λαθρομετανάστες, το οποίο, αν δεν ληφθούν μέτρα, θα εκραγεί. Υπάρχουν πόλεις της Κύπρου όπου η μεταχείριση της οποίας τυγχάνουν οι αλλοδαποί τείνει να αναδειχθεί σε πρωταρχικό ζήτημα και να προκαλέσει μεγάλη αναταραχή.

Θέματα που συνθέτουν μια Κύπρο διαφορετική από αυτήν που ξέραμε, διαμορφώνοντας νέες προκλήσεις και πραγματικότητες για τη χώρα μας το 2011. Πέραν της ευχής για λύση, αποκτούν αξία η ελπίδα για οικονομική ανάπτυξη, κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή. Γίνεται δε επιτακτική η ανάγκη το πολιτικό σύστημα να αναδιαμορφωθεί για να μπορεί να χειρίζεται με αποτελεσματικότητα θέματα που δεν έχουν να κάνουν μόνο με το Κυπριακό, αλλά με τη ζωή του καθενός.

Καλή χρονιά σε όλους!

Posted in Άρθρα.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *